Rozdział XI

Rozdział XI

O godzinie siedemnastej, zaczęłam się szykować na imprezę. Szczerze, to nie miałam ochoty wcale na nią iść. Spotkam się z nimi wyłącznie dla Domi, która jest mi bliską osobą. Otworzyłam moją szafę i jak zwykle stwierdziłam , że nic w niej nie ma, choć regały były wypełnione po brzegi. W bałaganie, znalazłam moją starą sukienkę z zeszłorocznych urodzin. Była dość skromna, ale przecież nie będę się stroiła, kiedy nie mam na to ochoty... Nałożyłam na twarz, lekko puder i pomalowałam rzęsy. Włosy rozczesałam zwyczajnie szczotką. 
Gdy zakładałam na rękę ostatnią bransoletkę, dostałam sms'a od Dominiki z powiadomieniem, że zaraz u mnie będzie.  Z tego powodu, chwyciłam szybko torebkę i zeszłam na dół do kuchni, gdzie zobaczyłam oglądającą telewizję, mamę. 
- Wrócę późno! - krzyknęłam zbiegając ze schodów.
- Gdzie idziesz ? - zapytała zaciekawiona.
- Nie ważne...- oznajmiłam wyjmując z szafki obcasy.
- Kochanie, proszę nie rób nic głupiego! - odrzekła wstając z kanapy.
- Mamo, mam szesnaście lat! Ile razy mam ci powtarzać , że nie jestem już dzieckiem?!
- Rozumiem, ale to chyba normalne , że matka boi się o swoją jedyną córkę ?! - oznajmiła arogancko.
- To w takim razie, zamknij mnie w pokoju i nie wypuszczaj ! - wrzasnęłam.
W tym momencie, nastała cisza... Spoglądałyśmy na siebie, jakbyśmy miały się zaraz poszarpać. Nie miałam już siły z nią rozmawiać , więc wyszłam z domu i walnęłam mocno drzwiami. Miałam szczęście , bo koło domu spotkałam  czekającą już na mnie Domi.
- Co się stało ? - zapytała lekko przerażona.
- No co?! Kolejna awantura z matką! Ona mnie doprowadza do histerii ! - krzyknęłam z podniesionym tonem.
- Może teraz tak uważasz, ale kiedy jej  zabraknie na tym świecie , poczujesz pustkę w sercu i wielki żal za to ,co kiedyś powiedziałaś do niej nieodpowiedniego... - odparła.
W tej chwili, oślepiły nas lampy samochodu.Na początku myślałam, że ktoś po prostu zawraca, ale po chwili okazało się, że przyjechali po nas chłopcy. Zabawne, nawet nie znamy ich imion, a idziemy z nimi na imprezę...
 Wsiadłam do auta cała zestresowana i pełna obaw. Dominika chwyciła mnie za rękę i powiedziała szeptem :
- Zabawimy się!
***
W czasie drogi czułam się jakbym jechała do skazanie, a nie na imprezę. Nie miałam w ogóle chęci uczestniczyć w całej tej zabawie, ani bliżej poznać tych chłopaków. Jak dla mnie byli za bardzo szaleni i gadatliwi. Brzmi to śmiesznie, ale taka jest prawda. 
Gdy zajechaliśmy na miejsce, miałam ochotę od razu wracać. Club do jakiego przyjechaliśmy, był ogromny i zawalony imprezowiczami. Na podłodze leżały puste puszki, a na stołach były same przeterminowane rzeczy. Dominika i chłopcy  poszli potańczyć, kiedy ja siedziałam sama przy barze, pijący coca-colę. Spoglądałam tylko w jedno miejsce, mówiąc sobie w myślach : " Jeszcze tylko pięć godzin " , "Natalia wytrzymasz!", gdy nagle znany mi głos zapytał :
- Zatańczysz ?
Odwróciłam się szybko w prawą stronę i ujrzałam Kubę! Nie mogłam uwierzyć, że przyszedł na tą samą imprezę co ja! Byłam szczęśliwa , a zarazem zdenerwowana znowu go widząc. 
- Chyba sobie kpisz! Po tym co mi zrobiłeś ?! Nawet się do mnie nie przybliżaj! Mam cię cholernie dosyć! - krzyknęłam ze łzami w oczach.
- Natalia, przepraszam... Nie wiedziałem jak mam się zachować! Nie powiedziałem jeszcze kolegom, że się  z tobą zadaję... 
- Nie wiedziałeś ?! Wystarczyło odpowiedzieć po prostu "Cześć!" ! - odrzekłam zdenerwowana.
- Nati, wszystko ci wytłumaczę tylko choć proszę ze mną do tego pokoju!-odparł.
- Co?! Z tobą?! Nigdy w życiu! 
- Błagam, daj mi drugą szansę!!! - krzyknął dotykając mojej dłoni.
- Niby czemu miałaby ci wierzyć, że mnie już nie skrzywdzisz ?!- zapytałam zdziwiona.
- Właśnie po to ,choć ze mną do tego pokoju... - oznajmił.
- No dobrze pójdę, ale to ostatni raz! 
- Zrozumiałem. - odpowiedział chwytając mnie za rękę.
 Szłam z nim zupełnie nie wiedząc , kto lub co na mnie czeka w tym pomieszczeniu. Kiedy Kuba chwycił za klamkę drzwi , odrzekł :
- Zamknij proszę oczy...
Z ciekawości i nerwów, nie sprzeczałam się już z nim i zrobiłam to co mi kazał, po czym otworzy drzwi. Nie zrobiłam trzech kroków , a Kuba odsłonił moje dłonie zasłaniające oczy. Ujrzałam duże łóżko na którym leżały płatki róż i świece. Spojrzałam na niego i przytuliłam go ciepło. Wiedziałam, że nie powinnam tego robić, ale moje uczucia do niego nie wytrzymały tego! 
Ku moich oczekiwaniom, nie skończyło się tylko na pocałunkach i przytuleniach
______________________________________________________________________
I macie nowy rozdział :) Mam nadzieję , że się podoba . :) Komentujcie i piszcie co sądzicie .:)
Do następnego . :)
O NOWYM , ZBLIŻAJĄCYM SIĘ ROZDZIALE INFORMUJE TU - > FANPAGE