Rozdział VIII

Rozdział VIII

..." Wiem, że miałam nie pisać ani nie dzwonić, ale to pilna sprawa! Kuba chciał popełnić samobójstwo i podejrzewam  , że  to z twojego powodu! Błagam przyjedź do szpitala w centrum!!!"
Po oczytaniu tej wiadomości, nie mogłam wydusić z siebie ani jednego słowa. Byłam strasznie zdenerwowana i przestraszona, świadomością, że przeze mnie ktoś chciał się zabić. Po co, w ogóle z nim pisała?! Co ze mnie za idiotka! Jak mogłam się zakochać przez internet?! Sądziłam, że poznawanie ludzi przez portale randkowe to tylko zwykła zabawa. Jednak się myliłam... 
Gdy doszłam już do siebie, chwyciłam najbliższą mi torebkę i wrzuciłam do niej komórkę. Wybiegłam z pokoju ,jak by zaraz miał się zawalić dom... Zatrzymałam taksówkę i pojechałam do szpitala. 
Kiedy już zajechałam do celu, podeszłam do pierwszej napotkanej mi pielęgniarki i zapytałam:
-Przepraszam, czy wie może Pani gdzie leży chłopak , który chciał popełnić samobójstwo?!
- Tak. Przed chwilką byłam u niego! Sala numer czternaście po prawej stronie korytarza...- oznajmiła wskazując mi drogę.
-Dziękuję bardzo!-krzyknęłam głośno, oddalając się szybko.
Z bólem głowy, szukałam odpowiedniej sali. Gdy ją już znalazłam, ujrzałam za szybą, Dominikę i Kubę leżał na łóżku nie przytomnie. Zapukałam do drzwi i powoli zaczęłam je otwierać. Domi wstała z krzesełka i podeszła do mnie mówiąc szeptem :
- Widzisz co narobiłaś?! 
Potem, wyszła i zamknęła drzwi na klamkę. Zostałam sam na sam z podłączonym pod różnymi urządzeniami Kubą. Usiadłam na krzesełku ze łzami w oczach, chwytając powoli jego dłoni. Moje łzy spadały mu co sekundę na rękę.  
Z zachrypniętym głosem od płaczu, odparłam:
- Kocham cię...
Po mniej niż dziesięciu sekundach, Kuba zaczął  powoli ruszać palcami. Przytuliłam się do niego i zaczęłam histerycznie płakać. Nagle zauważyłam, że  się zaczyna przebudzać. Otarłam łzy i wyszłam z sali.Stanęłam na środku holu i krzyknęła radośnie:
-Wybudza się!
Wszyscy  ludzie będący na korytarzu, popatrzeli się na mnie dość dziwnie. Wiedziałam, że nie powinnam oddawać aż tak silnych emocji, ale byłam prze szczęśliwa.  Niespodziewanie podszedł do mnie jeden z lekarzy i powiedział, abym udała się do domu. Próbowałam mu dać do zrozumienia, że muszę zostać, aby porozmawiać z kolegą, ale moje zachowanie jego zdaniem  było dość nieodpowiednie do miejsca pobytu.  
***
Wróciłam do domu dość zawiedziona tym, że nie udało mi się z nim porozmawiać. Wyznanie uczuć w szpitalu, było prawdziwe i szczere... Moje serce ,należy tylko do niego. Nie mogłabym pokochać innego chłopak, niż jego. 
Wieczorem dostałam smsa od Domi, że Kuba wrócił już do domu i czuje się w miarę dobrze. Po tej wieści, weszłam od razu na chat z nadzieją, że będzie na nim tajemniczy przyjaciel. Uśmiech od razu pojawił mi się na twarzy, kiedy dostałam od niego nową wiadomość:
"Proszę o nic nie pytaj. Wyjdź przed dom i zamknij oczy..."
_____________________________________________________
No więc jest 8 rozdział :) Miał być jutro, ale napisałam dzisiaj :P . 
Piszcie coś sądzicie . :)!
Pewnie domyślacie się, że będzie na nią czekał na dworze, ale będzie inaczej . :)
Nie będzie na nią czekał tylko... :) ZOBACZYCIE W NOWYM ROZDZIALE :-*
To komentujcie , do następnego .! :)
Nie odpisuje tutaj kiedy nowy rozdział, ponieważ dokładnie wszystko piszę na Facebooku . :) Więc jak chcecie być na bieżąco z nowymi rozdziałami polubcie stronkę ! . :)

 - > FANPAGE:)