Rozdział XIII

Rozdział XIII

Patrzałam na Domi przez pewien czas, aby dowiedzieć się co tak skrytego chce mi powiedzieć. Jednak ona nie potrafiła wydusić z siebie ani jednego słowa. Chwyciłam ją za rękę i odparłam:
- Jeśli coś się stało, zawsze możesz liczyć na moje wsparcie.
- Przepraszam, ale wstyd mi o tym się przyznawać... - westchnęła spoglądając w podłogę.
- Przecież nie wybuchnę śmiechem! Jestem twoją przyjaciółką, a zarazem rówieśniczką  i chyba zrozumiem pewne sprawy. Proszę, powiedz.
- No... Dobrze... No więc, jestem wobec ciebie trochę nieszczera. Mianowice, byłam zazdrosna o Kubę. Odkąd zaczęłaś się z nim zadawać, nie widzi poza tobą świata! To, co mówiłam o nim to nieprawda. Wczoraj powiedziałam mu , że idziemy do tego clubu i żeby się tam również pojawił. Wiedziałam, że jeśli to z tobą zrobi będziesz na niego wściekła. Natalia przepraszam! Teraz dopiero zrozumiałam, że on naprawdę cię kocha! Nigdy przedtem nie czuł tak wielkiego uczucia do innej dziewczyny!- powiedziała zestresowana.
- Co?! Jak mogłaś to zrobić?! To ja głupia wierzyłam, że on naprawdę jest takim dupkiem! Dominika mam już dość tych całych tajemnic!. Idź już proszę, nie chce na ciebie patrzeć!!! - krzyknęłam wstając z łóżka.
- Natalia, ja naprawdę nie chciałam cię skrzywdzić! - odrzekła.
- Odpuść sobie te wyjaśnienia... - oznajmiłam zirytowana.
- Zadzwonisz do mnie później ?. - zapytała.
- Zastanowię się. - odpowiedziałam zamykając głośno drzwi.
***
Po wyjściu Domi, rzuciłam się lekko na łóżku i wtuliłam w poduszkę. Miałam mętlik w głowie. W myślach słyszałam przeprosiny Kuby. Nie wiedziałam jak teraz postąpić i czy dać mu drugą szansę. Sięgnęłam ręką po telefon , który leżał na szafce i wyszukałam jego numer w kontaktach. Palcem dotknęłam zieloną słuchawkę, jednak nie miałam odwagi jej nacisnąć.W momencie ,kiedy miałam przełamać swój strach, do pokoju weszła mama:
- Pokłóciłyście się z Dominiką ? - zapytała zaciekawiona.
- Co cie to obchodzi?! - westchnęłam wstając z łóżka.
- Po prostu jako twoja matka mam prawo wiedzieć!-krzyknęła.
- Tak, pokłóciłyśmy się. Chcesz jeszcze coś wiedzieć?!
- Nie. Dziękuję, już wiem wszystko. Natalia, chciałabym cię poinformować , że pojutrze wyjeżdżasz na tydzień do cioci Kasi.- oznajmiła.
- Przecież ona mieszka we Francji ! 
- Zgadza się. To ci dobrze zrobi. Może zmienisz swoje zachowanie... - powiedziała, wychodząc z pokoju. 
Tak! Jeszcze tego brakowało... Moja własna matka, chce wysłać mnie na jakąś wieś do Francji. Może rzeczywiście to dobry pomysł na ucieknięcie od kłopotów i szkoły, ale zanim wyjadę muszę porozmawiać z Kubą...
Kiedy pogodziłam się z informacją jaką przykazała mi mama, wyjęłam pusty zeszyt z szafki i zaczęłam prowadzić pamiętnik. Stwierdziłam, że tylko tu mogę się wyżalić i poskarżyć na cały, otaczający mnie świat... KARTKA Z PAMIĘTNIKA ( KLIKNIJ , ABY PRZECZYTAĆ ! )

_________________________________________________________
Kochani , przepraszam za tak długie przerwy , ale niestety nie mam teraz zbyt dużo czasu na blogowanie. Postaram się to wszystko nadrobić ! :) Mam nadzieję , że pomysł z kartkami z pamiętnika się podoba :) Piszcie co sądzicie :)...
O ZBLIŻAJĄCYCH ROZDZIAŁACH INFORMUJE NA FACEBOOKU :)! 
P.s PRZEPRASZAM , że taki krótki, ale następny chce zrobić długi bo wtedy ona pojedzie do tej Francji i coś się stanie bardzo fajnego <3
Do następnego, papa :*