Rozdział XVI

Rozdział XVI

Po obiedzie, wybrałam się do pokoju aby spokojnie odpocząć. Położyłam się na łóżku i załączyłam mojego laptopa.  Weszłam na chat , gdzie niespodziewanie napisał do mnie Kuba :
* Kuba *

Cześć Skarbie ! Masz teraz czas ?

* Ja *

Trochę . Bardzo tęsknie za tobą.

* Kuba *

Ja również. Pozdrów ciocię i wujka.

* Ja *

Dobrze. Co u ciebie słychać ?

* Kuba *

W sumie nic ciekawego. A u ciebie ? Mam dla ciebie niespodziankę! 

* Ja *

U mnie wszystko w porządku... Naprawdę ? Proszę napisz mi teraz jaka to niespodzianka?

* Kuba *

Nie mogę. Kochanie, muszę kończyć. Idę na trening. Trzymaj się.

* Ja *

Rozumiem. Kocham cię.

***

Po tym jak zakończyłam pisać na chacie z Kubą, nagle ktoś zapukał do moich drzwi. Szybko zerwałam się z łóżka i sięgnęłam za klamkę. W drzwiach ujrzałam Daniela. Uśmiechnęłam się lekko i powiedziałam :

- Tak, jesteśmy umówieni dziś wieczorem na spacer. - westchnęłam znudzona.

- Właśnie na taką odpowiedź czekałem. Muszę z tobą o czymś porozmawiać poważnym.- odparł.

- A nie możemy teraz ? - zapytałam zdziwiona.

- W sumie to możemy, ale strasznie się wstydzę...

- Daniel, nie mamy już siedmiu lat ! Powiedz mi o co chodzi ?

- No... Dobrze... Więc chodzi o to, że jutro jest ten festyn i jak co rok, każdy chłopak powinien mieć partnerkę. Koledzy się ze mnie nabijają, że żadna dziewczyna nie chce ze mną iść. Czy miałabyś ochotę się ze mną wybrać ? - spytał zawstydzony.

- Co ? Że niby ja mam z tobą tam iść jako twoja dziewczyna ?! Przecież jestem twoją kuzynką ! - krzyknęłam.
- Natalia proszę ! Nikt o tym nie wiem ! Byłbym bardzo Ci wdzięczny... - odparł.
- Sama nie wiem...  Moim zdaniem ten pomysł jest żałosny... - westchnęłam zirytowana.
- Może i jest żałosny, ale dla mnie to naprawdę poważna sprawa. Nawet nie wiesz jakie to dla mnie ważne. Już nie mam więcej pomysłów. Proszę, zgódź się ! - odrzekł zasmucony.
- No... Niech będzie! Tylko obiecaj mi , że więcej mnie o to już nie poprosisz ! 
- Nigdy. Obiecuję. - powiedział przytulając mnie ciepło.

***

Na następny dzień, obudziłam się wczesnym rankiem. Cały czas stresowałam się dzisiejszym festynem na którym, miałam udawać dziewczynę Daniela. Nie wiedziałam zupełnie jak się zachowywać w towarzystwie jego kolegów i co na siebie założyć.

Gdy ubrałam na siebie swój frotowy szlafrok, otworzyłam drzwi od mojego pokoju i skierowałam się powoli do kuchni. Tam czekała na mnie już ciocia z wujkiem. 

- Dzień Dobry ! - westchnęłam zaspana.

- Witaj skarbie ! Wyspałaś się ? - zapytała miło ciotka.

- Można tak powiedzieć - odpowiedziałam lekko się śmiejąc.

- Daniel już od godziny nie śpi. Cały czas przygotowuje się do dzisiejszego festynu! - zaśmiał się wujek.

- Nie dziwie mu się. - odparłam z lekkim uśmiechem na twarzy.

W tym momencie do kuchni wszedł Daniel. Spojrzał na mnie przez chwilę i  szybko poszedł do salonu. Zdziwiłam się trochę, ponieważ wyglądało to tak , jakbym była niewidoczna. Zjadłam jak najszybciej śniadanie i poszłam do salonu, gdzie siedział na kanapie zasmucony. Usiadłam przy nim i odparłam :

- Cześć.

- Hej. - odpowiedział znudzony.

- Co się stało ? - zapytałam zdziwiona.

- Nic.

- Przecież widzę, że dziwnie się zachowujesz.- powiedziałam.

- Nie twoja sprawa.- odrzekł chamsko. 

- Daniel, czy możesz ze mną normalnie pogadać ?! - zapytałam z podniesionym tonem.

- Po co ,jak i tak nie zrozumiesz co mi jest ! - krzyknął wpatrując się cały czas w jeden punkt.

- A skąd wiesz ? Uwierz mi, nie jedno w życiu przeżyłam...

- Chodzi o dziewczynę. - mruknął cicho.

- Tak właśnie myślałam... O co chodzi ? - spytałam zaciekawiona.

- Pisze z nią przez kilka miesięcy na chacie. Przez cały czas było cudownie, jednak ona zaczęła się dopytywać o spotkanie w realu. Boje się .Co będzie jak nie spodoba jej się z wyglądu ?!

- Szczerze, to byłam niedawno w podobnej sytuacji. Bałam się tego samego co ty. I co z tego wynikło ? Prawdziwa miłość...

- Naprawdę ? Może masz rację... Napiszę do niej dziś wieczorem, że się zgadzam.- westchnął pewny siebie.

- Uwierz mi ,to dobra decyzja. - odparłam z uśmiech na twarzy.

_________________________*______________________________

Wiem, rozdział jest okropny, ale nie miałam dzisiaj w ogóle weny :(

Piszę ten rozdział dokładnie cały dzień. Co dwie godziny coś dokładałam i wyszło TO . :/

Przepraszam was , że teraz rzadko piszę, ale po pierwsze szkoła , a po drugie jestem chora. Na początku w ogóle nie wchodziłam na laptopa . Teraz lepiej się czuję i napisałam wam rozdział. Zupełnie nie wiem ,kiedy następny. Piszcie co sądzicie o tym... :(

W NASTĘPNYM SZYKUJE SIĘ NIEZŁA AKCJA ( JUŻ MAM PLAN :D :D )

Więc czekajcie z niecierpliwością, bo jest na co . :D !

Papa . <3

-