Rozdział XVIII

Rozdział XVIII

... pomiędzy nami. Zupełnie się nie spodziewałam tego , że sprawy zajdą aż tak za daleko. W końcu nie byłam u siebie i nie powinnam w ogóle się na to zgadzać. Jednak moje wielkie

zauroczenie Kubą było zbyt silne. Jego sposób dotykania mnie pobudzało do dreszczy. Był taki delikatny, troskliwi ,a przede wszystkim nienachalny. Trwało to zaledwie kilka minut, ale oboje byliśmy bardzo szczęśliwi.

***

- Kocham Cię - wyszeptałam cicho leżąc na łóżku obok Kuby.

- Ja Ciebie bardziej - westchnął całując mnie delikatnie w policzek.

Wpatrywaliśmy się na siebie przez cały czas. Nie przejmowaliśmy się tym , że ktoś może w każdej chwili wejść do pokoju. Tylko ja i On. Przytuliłam się do niego ciepło i wspominałam nasze wspólne rozmowy na chacie. Nigdy nie zdawałam sobie sprawy, że Internet może aż tak połączyć ludzi. Wiedziałam już , że Kuba to ten jedyny...
- Natalia za pięć minut wychodzimy ! - krzyknął Daniel gwałtowanie wchodząc do pokoju.
- Kim jesteś i co ty tu robisz ?! - wyskoczył zszokowany Kuba.
- Przepraszam , nie wiedziałam że masz gościa - odparł szybko zamykając drzwi za sobą.
- Kto to jest ? - zapytał , gdy już Daniel wyszedł z pokoju.
- To mój kuzyn. Nie wiedział , że przyjechałeś do mnie - burknęłam zakładając na siebie bluzkę.
- Nie wie , że się puka za  nim  wejdzie się do czyjegoś pokoju ?! - warknął zdenerwowany.
- Przestań tak na niego naskakiwać ! Skąd miał wiedzieć, że nie jestem w sypialni sama?!- odrzekłam kończąc się ubierać.
- Sorry , ale nie chciałem zrobić pierwszego wrażenie w samych majtkach... - oznajmił oburzony.
- Kuba , przestań ! - krzyknęłam mocno chwytając za klamkę.
Wybiegłam szybko poszukać Daniela , jednak w żadnym pokoju go nie znalazłam. Zapytałam ciocię czy może widziała jak gdzieś wychodzi. Odparła mi , że zauważyła jak pobiegł szybko w stronę ogrodu. Nie zastanawiając się długo , ruszyłam w skazane mi miejsce. Gdy otwarłam drzwi, zauważyłam siedzącego w altance Daniela. Wzięłam głęboki oddech i powędrowałam do niego ,by z nim poważnie porozmawiać. 
- Tu jesteś ! Wszędzie cie szukałam - powiedziałam siadając tuż koło niego.
- Po co tu przyszłaś ? - zapytał zirytowany.
- Porozmawiać... - mruknęłam.
- O czym ? O tym , że mnie ośmieszyłaś ? Czemu mi nie powiedziałaś, że twój chłopak do ciebie przyjeżdża ?!
- Ja sama nie wiedziałam ! Przyjechał niespodziewanie. Daniel , przepraszam Cię , ale to nie moja wina. Kuba nie jest, aż tak na ciebie zły - odrzekłam.
- Tak , właśnie widziałem jaki nie jest zły! Chciał mnie rozszarpać - burknął pod nosem.
- Dziwisz mu się ? Chciał się z tobą zapoznać w ubraniach, a nie bez - oznajmiłam śmiejąc się.
- No w sumie masz rację. Ale co ja teraz mam mu powiedzieć ? 
- Nic. Wystarczy że tam wrócisz i wszystko wytłumaczysz - odpowiedziałam wstając z ławki.

Ruszyliśmy oboje z powrotem do mojego pokoju , aby wyjaśnić tą całą sytuację. Widziałam po zaciśniętych dłoniach Daniela że się  bardzo denerwuje. Przyznam szczerze, denerwowałam się razem z nim. Nie miałam zielonego pojęcia jak Kuba zareaguje na wyjaśnienia Daniela. 
- Już jesteśmy - odparłam wchodząc do pokoju.
- Stary, przepraszam za tą całą akcje. Nie wiedziałem , że Natalia nie jest sama - powiedział Daniel podchodząc powoli do Kuby.
- Nic się nie stało. Miałeś prawo nie wiedzieć - stwierdził podając mu rękę.
- A tak w ogóle Daniel jestem - oznajmił z uśmiechem.
- Kuba. Miło mi. Natalia wiele mi tobie dobrego opowiadała - westchnął przyjaźnie.
- Cieszę się... Natalia , mogę cię na sekundę prosić ? - zapytał.
- Jasne - odpowiedziałam kierując się do drzwi.

***

- Co z tym festynem ? - zapytał cicho już w innym pomieszczeniu.

- O cholera ! Zupełnie o tym zapomniałam. Przecież nie mogę z tobą iść kiedy jest tu Kuba - wyjaśniłam szybko.

- Przecież mi obiecałaś ! Co ja teraz zrobię ? 

- No... Nie wiem... - mruknęłam zamyślona.

Spoglądałam cały czas w podłogę. Zastanawiałam się co zrobić. W końcu wystawiłam Daniela do wiatru. Jednak kiedy przypomniałam sobie naszą wczorajszą rozmowę, nagle mnie olśniło :

- A co z tą dziewczyną z chatu ? 

- Nic. Nie napisałem do niej. Bałem się - burknął.

- Co ? Jak to ?! Przecież obiecałeś mi ,  że się z nią umówisz wieczorem - odparłam zdenerwowana.

- Myślisz że to takie proste ? 

- Własnie, że tak ! Jeśli ty tego teraz nie zrobisz, to ja to zrobię za ciebie.

- Dobrze, ale nadal nie mam z kim iść na festyn - oznajmił .

- Właśnie że masz ! Poproś ją , aby poszła z tobą na ten cały festyn. Załóżmy ,  że to będzie wasze pierwsze spotkanie - powiedziałam pewna siebie.

_____________________________*___________________________

JEST ! :) Przepraszam , że was tak długo ciągnę na czekanie ale no niestety :(

W KOLEJNYM  ROZDZIALE WYDARZY SIĘ COŚ BARDZO SMUTNEGO :( ... NATALIA - GŁÓWNA BOHATERKA MOJEGO OPOWIADANIA ZAŁAMIE SIĘ I NIE BĘDZIE CHCIAŁA Z NIKIM ROZMAWIAĆ. WIĘCEJ NIE ZDRADZĘ - PO PROSTU CZEKAJCIE NA NOWY :* <3

ZAPRASZAM DO WZIĘCIA UDZIAŁU W KONKURSIE NA BLOGU ! KONKURS TRWA DO 3 MAJA A BIERZE UDZIAŁ ZALEDWIE TYLKO 15 OSÓB . JAK BĘDZIECIE BRAĆ UDZIAŁ W KONKURSACH BĘDĘ ORGANIZOWAŁA CORAZ ICH WIĘCEJ I TO JUŻ Z  LEPSZYMI NAGRODAMI :) ------------ > KLIKNIJ A PRZEJDZIESZ DO STRONY KONKURSU