Rozdział XXVIII

Rozdział XXVIII

... dotyka mojego ramienia. Gwałtownie się odwróciłam i niespodziewanie ujrzałam Łukasza. Zrobiło mi się słabo, a w brzuchu poczułam silny ucisk.

- Widzę, że szybko wyzdrowiałaś... - odparł patrząc mi prosto w oczy.

- Pozwól mi to wytłumaczyć ! - oznajmiłam szybko.

- Ale co ? Że jesteś fałszywa ? Wiesz, śpieszę się. Na razie ! - powiedział odwracając wzrok i pośpiesznym truchtem idąc przed siebie.

- Proszę ! Poczekaj ! - krzyknęłam biegnąc za nim.

- Masz mnie za debila ?! Mogłaś od razu napisać, że nie chcesz się więcej ze mną widzieć, a nie udawać nie wiadomo jakiej choroby ... - odrzekł zdenerwowany.

- Nie chciałam się z tobą spotkać, ponieważ ten wolny czas chce poświęcić mojemu chłopakowi i przyjaciółce. Proszę, zrozum mnie.Ostatnio w moim życiu nie działo się kolorowo...

- Rozumiem, ale przecież nie musiałaś kłamać. Wystarczyło powiedzieć prawdę. Na pewno bym zrozumiał -westchnął uspokojony.

- Przepraszam. Gdybym tylko wiedziała, że...

- Już dobrze. Nie gniewam się. Ale pamiętaj, że jeśli kolejny raz się to powtórzy, zapomnij że w ogóle istnieje... - dodał.

- Rozumiem. Obiecuje. Teraz muszę iść  z przyjaciółką na małe zakupy. Do zobaczenia. - powiedziałam z uśmiechem, wracając do Domi , która siedziała na ławce dwa metry dalej.

Nie mogłam uwierzyć, że moje kłamstwo mogło doprowadzić do zakończenia kontaktów z Łukaszem. Miałam ogromne szczęście, że skończyło się to dobrze...

- Kto to był ? - zapytała Domi wstając z ławki.

- Kolega - odpowiedziałam zamyślona.

- Co On w ogóle od Ciebie chciał ? Wyglądał na wkurzonego ! - oznajmiła.

- Mała sprzeczka. Nie ważne. Idziemy ? - spytałam jakby nic się nie stało.

- Okej - mruknęła pod nosem.

***

Dwie godziny później byłyśmy już z powrotem. Przyznam szczerze, przez całą tą sytuację z Łukaszem, nie mogłam myśleć o niczym innym, jak o moim błędzie , który popełniłam . Fakt faktem, kupiłam sukienkę, ale przy kupowaniu jej ,nie czułam takiej ekscytacji jak zwykle.

 Gdy wróciłam do domu, pomaszerowałam zmęczona do mojej sypialni i położyłam na biurku, reklamówkę z zakupioną mi sukienką. Usiadłam na krześle przy biurku i sięgnęłam po mojego laptopa. Na pasku powiadomień ujrzałam jedną nieodczytaną wiadomość od Kuby: 

Oczywiście musiałam odmówić , ponieważ obiecałam mamie, że będę na dzisiejszej kolacji na którą przyjdzie jej chłopak i jego syn. Jasne, że wolałabym spędzić ten wieczór w towarzystwie Kuby, ale nie chce popełnić kolejnego błędu nad którym później będę żałowała. Poczatowałam jeszcze chwilę z Kubą, a później zeszłam na dół do kuchni na obiad.

- Co dzisiaj serwujesz ? - zapytałam z uśmiechem schodząc ze schodów.

- Kurczaka z sosie curry i sałatkę - odpowiedziała nakładając na talerze , gorącą potrawę.

- Mmm... Moje ulubione ! - westchnęłam siadając do stołu.

- Słuchaj, dzwonił przed chwilą do mnie Rafał z pytaniem, czy nie mielibyśmy nic przeciwko , aby jego syn Michał, przyszedł ze swoim dziewczyną na dzisiejszą kolacje ? 

- Jasne ! Czemu by nie ? - mruknęłam.

- To super ! Zaraz do niego zadzwonię, aby mu o tym powiedzieć. Może zaprosiłabyś też tego swojego chłopaka ? Jak on miał na imię ? Kamil...? Krzysztof...? Kacper...?

- Kuba - odpowiedziałam zirytowana.

- A no tak ! Wiedziałam, że co na "K", ale nie mogłam sobie przypomnieć !- odparła głośno.

- Zaraz do niego wyślę sms'a, czy nie miał by ochoty dołączyć dziś wieczorem do nas...

KLIKNIJ TU ABY PRZECZYTAĆ ARCHIWUM SMS'ÓW

- Zgodził się - odrzekłam chowając telefon do kieszeni.
- Świetnie ! Chętnie poznam bliżej Twojego chłopaka. Przez ten nasz trudny okres nie miałam okazji... 
- Jest cudowny! Na pewno go polubisz ! - odrzekłam uśmiechając się szeroko.
- Mam nadzieję, że wy tego jeszcze nie robicie ! - krzyknęła oddalając wzrok gdzieś w podłogę.
- Czego ? - zapytałam zdziwiona.
- No wiesz - burknęła lekko czerwona.
- Aaa... To... Nie... Na-na-na  pewno nie !- powiedziałam jąkając się. 
- To dobrze. Wiesz, że martwię się o Ciebie. Gdyby jakiś chłopak zrobić Ci krzywdę, to nie wiem co bym zrobiła...
- Mamo, Kuba nie jest taki. Nie zrobiłby mi nic złego ! - oznajmiłam.
- Ja przecież nic nie sugeruje. Po prostu Cię ostrzegam na przyszłość , abyś nie zniszczyła sobie życia.
- Tak, tak, tak. Rozumiem... - burknęłam.

***

Zbliżała się godzina osiemnasta. Wyjęłam z reklamówki moją nową sukienkę, po czym odcięłam metkę i poszłam do łazienki ją założyć. Włosy postanowiłam zostawić rozpuszczone, a na usta nałożyłam delikatny, różowy błyszczyk. Wychodząc z łazienki, usłyszałam, że ktoś dzwoni do drzwi. Pobiegłam więc szybko, myśląc że to na pewno Kuba. Jednak w drzwiach ujrzałam...

________________________________*__________________________

 I jest ! :) Troszkę krótszy niż zwykle, ale w końcu obiecałam że będę dodawała często w wakacje ! :) KOLEJNY ROZDZIAŁ PLANUJE W PONIEDZIAŁEK,WTOREK. JUTRO WYJEŻDŻAM NA CAŁY DZIEŃ WIĘC NAWET GDYBY CHCIAŁA WAM COŚ NAPISAĆ TO NIE DAM RADY :( W NIEDZIELE NAWET NIE PLANUJE , BO WIEM ŻE NIE BĘDZIE MI SIĘ CHCIAŁO :P . PISZCIE CO SĄDZICIE I JAK MYŚLICIE CO BĘDZIE  DALEJ ?

UWAGA ! PRZECZYTAJ! ! !
WYGLĄD BLOGA JEST TYMCZASOWY - JUTRO POWINNO SIĘ TO ZMIENIĆ ! :)