Rozdział XXXIII

...do kawiarni niespodziewanie, przybyła Domi. Szybko odsunęłam się od Łukasz, po czym z daleka patrzałam na Dominikę. Kiedy zauważyła mnie w oddali , lekko mi machając , spojrzałam się na Łukasza i oznajmiłam :

- Przepraszam Cię, ale muszę już iść. To... znaczy ten pocałunek... Nic nie znaczył... Na razie!

- A-a-ale - wyjąkał zdziwiony.

- Zrozum to ,że nic do Ciebie nie czuję !- prysnęłam  gwałtownie, kierując się w stronę mojej przyjaciółki.

Gdy podbiegłam do Domi , ujrzałam na jej policzkach łzy. Złapałam ją za ramię i zapytałam :

- Co się stało ?

- Zerwałam z Michałem. Powiedział mi, że nic już do mnie nie czuje. Czuję się jak totalna idiotka ! - krzyknęła cała czerwona.

- Od początku wiedziałam ,że nie zasługuje na Ciebie - westchnęłam ocierając powoli jej łzy.

- Natalia, sądzę, że powinnaś wybaczyć Kubie. To idealny chłopak. Spędziliście tyle cudownych chwil. Powinniście sobie wszystko na spokojnie wytłumaczyć - powiedziała z lekkim uśmiech, lecz nadal cała rozpłakana.

- Sama już nie wiem. Nadal do niego coś czuję i bardzo go kocham, ale... kiedy okaże się , że nadal ma przede mną jakieś tajemnice to... Nie wiem co zrobię... - mruknęłam.

- Tak czy inaczej , zasługuje na drugą szansę. Nie marnuj czasu , tylko uciekaj z Nim porozmawiać... To dobry człowiek. W końcu jest moim najlepszym , przybranym bratem jakiego mogłam sobie wymarzyć - zaśmiała się.

- No dobrze... Wiesz może gdzie On może być w tej chwili ? - zapytałam, wyjmując z torebki telefon.

- Jest w domu. Ma ogromny żal do siebie za popełniony błąd... Nie chce z nikim rozmawiać, ani jeść...

-W takim razie , jadę do niego - odrzekłam szybko.

- Trzymam kciuki - dodała przytulając mnie ciepło.

Wychodząc z kawiarni , chwyciłam szybko taksówkę , których było w okolicy pełno i pojechałam do domu Kuby. Miałam wielkie obawy związane z naszym spotkaniem. W tym momencie nie myślałam nawet o pocałunku z Łukaszem. Droga do celu była bardzo krótka, więc miałam mało czasu na obmyślenie przebiegu rozmowy. Kiedy zbliżaliśmy się już do celu, wyjęłam z mojego portfela parę groszy i zapłaciłam taksówkarzowi. Nie czekając nawet na dokładne zatrzymanie się auta, '' wyskoczyłam'' i ruszyłam szybko pod drzwi. Zadzwoniłam dzwonkiem parę razy, po czym drzwi powoli zaczęły się otwierać. Nieoczekiwanie zobaczyłam w nich nieznajomą mi kobietę. 

- Ym... Dzień Dobry - wydusiłam z siebie zaskoczona.

- Dzień Dobry słoneczko. W jakiej sprawie przyszłaś ? - zapytała miło, niska brunetka średniego wieku.

- Przyszłam do Kuby - odpowiedziałam poprawiając włosy.

- A mogę wiedzieć kim dla Niego jesteś ? 

- Dziewczyną - mruknęłam.

- Kuba nic mi nie opowiadał , że jest w związku - oparła zdziwiona.

- Może nie było takiej potrzeby... - burknęłam.

- Możliwe - dodała , przedłużając rozmowę.

- To zawoła go Pani ? - zapytałam lekko zdenerwowana.

- Oczywiście ...

- To ja poczekam na ławce przed domem... - odrzekłam kierując się do ławek , które znajdowały się przed samym budynkiem.

Spoczęłam na siedzeniu, po czym zaczęłam się strasznie stresować. W brzuchu czułam uciski, a dłonie zaczęły mi się strasznie pocić. Co minutę,spoglądałam na ekran telefonu, aby ujrzeć  czas oczekiwania ... Minęło dziesięć minut, a Kuby nadal nie było. Zdenerwowana, wstałam z ławki i zapukałam do drzwi. Gdy po chwili się otworzyły, już miałam w głowie plan jak nagadać tej kobiecie. Jednak ku moim oczekiwaniom, zobaczyłam Kubę :

- Natalia ?! - krzyknął zaskoczony.

- Chciałabym z Tobą porozmawiać. Może, usiądziemy na ławce ?- zapytałam z poważną miną.

- Jasne - odpowiedział .

Droga do ławki była minimalna, lecz czułam , jakbyśmy szli w jej kierunku wieczność. Kuba wpatrywał się we mnie jak w ogień, a ja próbowałam nie odczuwać , że tego nie widzę  Wreszcie na spokojnie zasiedliśmy i spojrzeliśmy sobie oboje głęboko w oczy. W sumie moglibyśmy tak godzinę, ale nie mogłam trzymać tych słów ciągle w sercu :

- Kuba, ja po prostu Cię kocham i nie mogę przestać! - wrzasnęłam ze łzami w oczach.

- Tak bardzo mi Cię brakowało. Nie spałem całej nocy myśląc o Tobie... - westchnął chwytając moich dłoni.

- Strasznie mnie to zabolało , lecz nie potrafię Ci nie wybaczyć - szepnęłam cała rozpłakana.

- Tamta sytuacja to przeszłość... Zrozum, że kocham tylko Ciebie !- prysnął.

- Ale jak mam Ci uwierzyć ,że nigdy mnie już nie okłamiesz i powiesz mi o wszystkim o czym powinnam wiedzieć ? ... 

- Po prostu obiecuję Ci ,że nigdy nie popełnię takiego głupiego błędu. Proszę tylko o jedną szansę... - odparł ze łzą na policzku.

- Błagam !- dodał roztargniony.

- Pocałuj mnie ... - wyszeptałam wpatrując się w jego oczy.

I w tej chwili Kuba, przybliżył swoje usta do moich i delikatnie mnie pocałował. Oboje się rozpłynęliśmy, czując wielką ulgę. 

____________________________*_______________________________

Dzisiaj w sumie nie miało być rozdziału, ale dostałam weny :) ! ! !

Zdradzę , że w kolejnych rozdziałach pojawi się wyjazd, na którym wiele się wydarzy ;)

Więcej nie zdradzę :P...

Musicie czekać i jeszcze raz czekać <3

Do końca wakacji chciałabym napisać jeszcze z 7 rozdziałów ;) Może nawet więcej :* Zobaczymy , ponieważ pod koniec sierpnia wyjeżdżam :)

Papa . KONIECZNIE NAPISZCIE JAK WRAŻENIA PO PRZECZYTANIU ? :)