Rozdział XXXVIII

... zapukał do drzwi. Po tym jak usłyszeliśmy głośne pukanie, w mieszkaniu nastała zupełna cisza. Przez chwilę miałam zupełny mętlik w głowie i wpatrywałam się w jeden punkt, jednak moja ciekawość nie wytrzymała i po chwili , delikatnie usiadłam na sofie pytając głośno :
- Spodziewasz się gości ?
- Nie. Raczej nie - odpowiedział jakbym w ogóle nic się nie stało.

- To może otworzysz drzwi i zobaczysz kto puka ? - zapytałam lekko podenerwowana.
- Pewnie to jakieś dziewczynki sprzedające ciasteczka. Już mam ich dwie paczki w szafce - odpowiedział.
- A może to ktoś inny ? Kuba, proszę Cię sprawdź kto to - mruknęłam zaciekawiona.
- Nie mogę. Jestem teraz zajęty - burknął.
Miałam już mu odpyskować na jego głupie odpowiedzi , lecz powstrzymałam się i sama postanowiłam pójść sprawdzić, kto stoi za drzwiami. Moja ciekawość wygrała z bólem. Ręka nadal mnie okropnie bolała, lecz powolnym truchtem jakoś doszłam do drzwi.
- Kuba ile można czekać na otwarcie drzwi ?! - krzyknęła do mnie zaraz, po rozchyleniu drzwi , nieznana mi dotąd dziewczyna.
- Przepraszam, ale myślałam , że otwiera mi drzwi Kuba - dodała szybko , orientując się że drzwi otworzyła inna osoba.
- Nic się nie stało.  Z kim w ogóle mam przyjemność rozmawiać ? - zapytałam zaskoczona.
- Ah, przepraszam. Jestem Kasia. Przyjaciółka Kuby - oznajmiła z szerokim uśmiechem.
- Dziwne... Przyjaciółka ?! Kuba nic mi o tobie nigdy nie wspominał - westchnęłam zdziwiona.
- Z Kubą znamy się od małego. Mamy bardzo dobry kontakt ze sobą. Nie mam pojęcia czemu Ci o mnie nic nie wspominał. A  w ogóle kim ty dla niego jesteś ? - zapytała jakbym nie miała prawa znać Kuby.
- Dziewczyną - odpowiedziałam zirytowana.
Przez kilka sekund, patrzałyśmy się na siebie z ogniem w oczach, lecz po chwili ocknęłam się i zapytałam:
- Możesz wejdziesz na kawę ? Kuba przygotowuje w kuchni spaghetti i będziecie mieć okazję sobie porozmawiać - odparłam ze sztucznym uśmiechem.
- Jeśli to nie problemu, to jasne - rzekła poprawiając swoje blond lśniące loki.
Z zirytowaną i zdenerwowaną miną, wpuściłam jakże kochaną przyjaciółkę Kuby o której nic nie wiem. Na pierwszy rzut oka, wydawała mi się na sztuczną i zarozumiałą. Jeśli to prawda , że tak bardzo się przyjaźni z Kubą, to chyba się zastrzelę. Przecież po niej widać, że dla samej satysfakcji, jest w stanie zabrać mi Kubę... Gdy tylko zdjęła w przedpokoju swoje, wysokie i błyszczące buty, skierowała się natychmiast do kuchni, gdzie przebywał Kuba.
- Cześć Kubuś ! - krzyknęła piskliwie, wieszając się na mu na szyi.
- Kaśka?! Co ty tu robisz ?! - odrzekł zdziwiony odpychając się od niej.
- Przyszłam się z tobą zobaczyć. Nie odpisujesz na moje sms'y . Co się stało dzióbku ?- zapytała zmartwiona, dotykając jego klatki piersiowej.
- Dzióbku ?! Kuba , co to ma znaczyć ?! - wywrzeszczałam rozgotowana, opierając się jednej z ścian kuchni.
- Ja naprawdę nie wiem o co tu chodzi! Kaśka, przecież od naszego zerwania w ogóle nie odzywam się do siebie!
- Wiem i dlatego chcę to wszystko naprawić...
- Zrozum, że między Tobą, a mną nic już nie ma! Jestem teraz z Natalią i niczego nie chce zmieniać ! - oznajmił przybliżając się do mnie.
- Z nią ?! Przecież ona nie pasuje do ciebie! Widać, że jest...
- No kim ?! Dokończ ślicznotko ?! Gorszą od ciebie ?! Mam rację ?!?!?! - wrzasnęłam nie zwracając nawet już na bolącą rękę.
- Wyjęłaś mi to z ust - stwierdziła , patrząc mi się w oczy.
- Nic dziwnego, że Kuba z tobą zerwał. Jesteś sztuczną, plastikową szmatą !- wrzasnęłam z myślą, że zaraz jej wyrwę te piękne loczki z głowy.
- Oj teraz przesadziłaś ! - prysnęła złością, rzucając się na mnie.
- Przestańcie !!! - krzyknął głośno Kuba, próbując nas rozdzielić.
W tym momencie upadłam na podłogę. Ból ręki tak się nasilił, że moje powieki zacisnęły się mocno , a w głowie słyszałam mocny pisk. Myślałam, że to już koniec. Koniec mojego życia. W tamtym momencie tak się właśnie czułam... Po około dziesięciu sekundach, mój kontakt z rzeczywistością się urwał. W chwili zemdlenia, czułam ulgę. Było to uczucie, jakbym unosiła się cały czas w górę. Do nieba...

*** 

Obudziłam się w pustym, białym i czystym pomieszczeniu. Moje ciało, spoczywało na twardym i niewygodnym łóżku. Rozglądając się w prawo i lewo, zauważyłam że jestem w szpitalu. Obok mnie  siedział śpiący Kuba. W chwili , kiedy chciałam go obudzić, zauważyłam że na prawej ręce mam gips, a na lewej wenflon. Wtedy, przypomniało mi się wszystko przed moim zemdleniem. W oczach pojawiły mi się łzy, a w brzuchu poczułam mrowienie.

- Kuba - szepnęłam cicho.

W tej chwili, Kuba natychmiastowo się ocknął i spojrzał na mnie z wielkimi oczami. Uśmiechnęłam się lekko i zapytałam :

- Byłeś tu przez cały i siedziałeś koło mnie ?

- Tak. Jak się czujesz? - zapytał dotykając delikatnie mojej dłoni.

- Nie za dobrze... Jestem bardzo słaba i chce mi się wymiotować - oznajmiłam ze smutną miną.

- Może zawołać pielęgniarkę?

- Nie, nie... Poradzę sobie bez niej. Powiedz mi lepiej, ile ja już tu leżę? - zapytałam wydychając głośno powietrze.

- Gdzieś... Trzy godziny - odpowiedział, spoglądając na zegarek znajdujący się na jego ręce.

- A mama ? Wie już, że jestem w szpitalu ? - zapytałam zdruzgotana.

- Dzwoniłem do niej i powiedziała, że za niedługo powinna się pojawić. Mówiła, że nie chcą jej wypuścić wcześniej z pracy.

- Przecież ona mnie zabije, jak się dowie, że złamałam rękę uciekając z lekcji i na dodatek , poszarpałam się z twoją byłą... 

- Natalia, muszę ci powiedzieć coś bardzo ważnego...

_____________________________________*________________________________________

Rozdziału długo nie było. Wiem, ale po prostu chciałam jakoś spędzić aktywniej te ostatnie dni wolności. W roku szkolnym pewnie znowu będę pisała raz na dwa tygodnie, ale obiecuję, że we wrześniu będą rozdziały bardziej regularnie niż w innych miesiącach. Nie będzie jeszcze dużo testów i wgl, więc będę starała się po powrocie ze szkoły próbować coś napisać. Mam nadzieję, że rozdział nie jest strasznie krótki i Wam się spodobał :) Piszcie co sądzicie... Mam nadzieję, że się  nie domyślacie co chce powiedzieć Kuba Natalii :P Ahh, ale Was zaskoczę :D !!!! Czekajcie na nowy ! <3 Papa :*

PYTANIA KIERUJCIE NA ASK'U , A NIE POD ROZDZIAŁEM - http://ask.fm/cherytalk